Μικροί Ναοί στο Κύμα

Η ποιητική συλλογή της Βασιλικής Εργαζάκη «μικροί ναοί στο κύμα» είναι το πρώτο της βιβλίο. Εδώ η ποιήτρια και καθηγήτρια μαθηματικών, Βασιλική Εργαζάκη, με μια ευαίσθητη, λυρική φωνή τραγουδάει τη θάλασσα και ό,τι αυτή περικλείει και συμβολίζει. Με στίχους που τους διακρίνει καθαρότητα νοήματος και λιτότητα έκφρασης, μας εισάγει σε συγκινησιακά, φωτεινά πεδία…

Λέει:

«Η θάλασσα η ακριβή

Η φτερωτή ανάσα της

Το κύμα

Η αλισάχνη της μας έφερε ως εδώ

Να στρέψουμε τα μάτια μας στον ουρανό

Να απλώσουμε τα χέρια μας

Να δώσουμε το φως.»

Η ποίησή της είναι συνυφασμένη με τον τόπο της. Το ανοιχτό Κρητικό πέλαγος, τα δελφίνια, οι τοιχογραφίες της Κνωσού, ο πρίγκηπας με τα Κρίνα, όλα αποτυπωμένα μέσα στους στίχους της, από όπου ξεπηδούν μνήμες.

«Θα ζωγραφίσω έναν πίνακα

Με ανεξίτηλα χρώματα

Σαν τις αρχαίες τοιχογραφίες του τόπου μου

Ένα καράβι

Ένα Δελφίνι

Έναν Πρίγκιπα

Και γλάρους. Χίλιους και κάτασπρους…»

Μέσα από τον χορό των γλάρων και των δελφινιών, μέσα από το ανεξίτηλο φως της πατρίδας της ακούγεται ο μακρινός εκείνος ήχος της γνώσης και της αγάπης…

Μπροστά της ορθώνονται αναμμένα τα κατάρτια της ελευθερίας, της καθαρότητας και της ομορφιάς, να φωτίσουν την ψυχή της, να εισέλθει στο ανυπέρβλητο της ποίησης και του λόγου, να οδηγηθεί στους δρόμους των μακρινών ταξιδιών,«των ταξιδιών που προχωρούν σ’ ορθόπλωρα πελάγη ή σ’ ανθισμένες θάλασσες…»

Η συγγραφέας Κλαίρη Λυκιαρδοπούλου, προλογίζοντας το ωραίο αυτό βιβλίο, γράφει:

Η ποιητική συλλογή «μικροί ναοί στο κύμα» είναι γεμάτη από θάλασσα – από το χρώμα της, τον ήχο της, τη δύναμη και τη γαλήνη της. Μια συμβολική παρομοίωση και συνάμα ένας ύμνος στο ταξίδι της ζωής, όπου κάθε λέξη γίνεται σωτήρια λέμβος ανάμεσα στις χαρές, τις λύπες, τα οράματα και τις ιδέες, τους στοχασμούς της κάθε ημέρας, που με λυρισμό ντύνονται τα ιερά σώματα των ποιημάτων. Κάθε ποίημα, ένας ναός, μικρός μα φωτεινός – ναός Φωτός – στο κύμα της ζωής, κι ο αναγνώστης ταξιδεύει μαζί του, με ασφάλεια και κατάνυξη, σε μια «Πορεία της Ψυχής»…

Η ποιήτρια Βασιλική Εργαζάκη έχει πάντα «το παράθυρο ανοιχτό, σ’ ένα ταξίδι μ’ άστρα» επιδιώκοντας να κινείται και να πορεύεται προς την ουσία και το φως των πραγμάτων, να διασχίζει «μενεξελιά περάσματα που οδηγούν στην άρση της ευθύνης»...

Ο λόγος της είναι γέφυρα που ενώνει το χώμα με το νερό, το σταθερό με το ρέον στοιχείο, το γήινο με το ουράνιο, το υλικό με το πνευματικό…

Λέτα Κουτσοχέρα

Δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Νέα Σκέψη»,

τεύχος 525 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2013)

Η Βασιλική Εργαζάκη, η ορμώμενη εκ Κρήτης, επομένως Αιγαιοπελαγίτισσα κι αυτή, παρότι θητεύει στο χώρο των Θετικών Επιστημών, δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί στη μαγεία της πικροθάλασσας, στην απεραντοσύνη του Ονείρου, στον παφλασμό των κυμάτων και μας έδωσε τους «Μικρούς Ναούς στο Κύμα»…

Μια Ποίηση εξομολογητική, εξαγνισμένη, που αντανακλά όλο το μεγαλείο της μεγάλης αγαπημένης της θάλασσας, όπως διαχέεται μέσα από την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και το μεγαλείο της Φύσης. Μια Ποίηση που αναβλύζει εκ βαθέων, μια λυτρωτική Ποίηση που ιχνηλατεί και ψάλλει για την εσωτερικότητα του οράματος, τα άχραντα μυστήρια της ακατάλυτης φύσης, με νότες αισιόδοξης ενατένισης, πνευματικότητας και ανάτασης.

«Η θάλασσα η ακριβή, η φτερωτή ανάσα της/ το Κύμα/ Η αλισάχνη της μας έφερε ως εδώ/ Να στρέψουμε τα μάτια μας στον ουρανό/ Να απλώσουμε τα χέρια μας/ Να δώσουμε το φως.»… Και μας δίνει το Φως, μέσα από αυτούς τους «Μικρούς Ναούς, που έστησε στο Κύμα» σας «Αντικατοπτρισμός» στην σκέψη της. Κι έχει βαριάσονες* η σκέψη της.

«Ελεύθερη/ απ΄ την ακτή/ με τα πολύχρωμα βότσαλα», «Δοξάρι στις χορδές της ψυχής μου/ Η θάλασσα», «Σε κάθε σου κλαδί να ξετυλίξω τη σιωπή μου»/ «Να σου μιλήσω για τις θάλασσες/ για τα κοχύλια του βυθού/ για τις νεφέλες που σκίασαν τη ζωή μου» (από το «Δέντρο»). Ή πιο κάτω στο «Τραγουδώ»: Άνεμος γίνομαι στη ράχη των κυμάτων/ και τραγουδώ» ή στην «Κνωσσό»: «Τα Δελφίνια κινούν για τη θάλασσα/ το Γαλάζιο Πουλί αδημονεί για τα ύψη/ Η μικρή χορεύτρια/ στροβιλίζεται κιόλας στον άνεμο!...» Και πιο κάτω στη «Συνομιλία»: « Είσαι η νότα θείας μουσικής/ που απρόσκοπτα κυλά στη μελωδία της;/ Είμαι το δέντρο που κράτησε/ τους αντίθετους ρυθμούς των ανέμων». Και στη «Γαλήνη των Καιρών» θα χαράξει το Μήνυμα: «Έχοντας πάντα αναμμένο στο κατάρτι τους/ το θέλημα: «Πορεία της Ψυχής»…

Η Ποιήτρια κ. Εργαζάκη, μ’αυτή την πρώτη της Ποιητική Συλλογή ξετυλίγει έναν αρκετά ώριμο στίχο… Με πολυετή θητεία στα Γράμματα, ακολουθεί με συνέπεια το αιχμηρό Μονοπάτι της Ποίησης, υποσχόμενη και την ανάλογη συνέχεια… Περιμένουμε!

*Οι Βαριάσονες – Variation, σημαίνει Παραλλαγές – Αυξομειώσεις (όρος Μουσικής)

Δημοσίευση στην τοπική εφημερίδα «Φιλολογική Έρευνα», Δανάη Παπαστράτου