Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε. Κατά κυριολεξία το βιβλίο αυτό ειπώθηκε, συζητήθηκε, κουβεντιάστηκε. Είναι λόγος προφορικός, ζωντανός, άμεσος γιατί κάθε κεφάλαιό του αποτελεί μια ομιλία ή συζήτηση που έγινε σε κάποια ομάδα, παρουσίαση, εκδήλωση ή σεμινάριο του Ομίλου. Αναφέρεται σε θέματα που δεν προαποφασίστηκαν ούτε προγραμματίστηκαν, αλλά προέκυψαν κάθε φορά μέσα από τη ροή της ομάδας και από την ανάγκη που υπήρχε σε όσους συμμετείχαν, είτε ήταν μέλη είτε μη μέλη του Ομίλου.
Κάθε κεφάλαιο απευθύνεται σε όλους μας μαζί αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, ώστε μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης να γίνει μέρος όλου αυτού που αναπτύσσεται, σα να ήταν –όσο αυτό είναι δυνατόν βέβαια- παρών και μέρος της συζήτησης όταν αυτή πρωτοέγινε. Δεν χρειάζεται κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, να δεχτεί ή να απορρίψει, να καταλάβει ή να μην καταλάβει κάτι. Πολύ απλά, διαβάζοντας μπορεί να δει έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της καθημερινής ζωής και εάν βρει κάτι που “του κάνει”, όπως θα λέγαμε στην καθομιλουμένη, να το κρατήσει, εφόσον θεωρεί ότι μπορεί να τον βοηθήσει να βελτιώσει τη ζωή του και να είναι καλύτερα ο ίδιος.
Εν τέλει, αν θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βιβλίο αυτό έχει ένα στόχο, αυτός θα ήταν να κρατήσει την πόρτα ανοιχτή για όποιον θέλει να θαυμάσει του «θαύματος το θαύμα», τον Άνθρωπο και τη Ζωή! Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
Με το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας μπαίνετε σε μια περιπέτεια...
...όπως όταν πετάς ένα βότσαλο σε μια ήρεμη λίμνη κι αυτό αρχίζει να δημιουργεί κυκλικούς κυματισμούς που απλώνονται.
...όπως όταν μια ακτίνα φωτός περνάει από ένα πρίσμα και αναλύεται στα χρώματα του φάσματός της.
...όπως όταν ακολουθείς τον μίτο της Αριάδνης.
...όπως το ερώτημα στη φιλοσοφία ζεν, εάν κινείται η γέφυρα ή το ποτάμι.
...απλό δεν είναι;
Όταν βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο σκοτεινό, μαθαίνεις να κάνεις μια κίνηση απλή, να πατάς τον διακόπτη και να ανάβεις το φως.