Η ποιήτρια και μαθηματικός Βασιλική Εργαζάκη μάς παρουσιάζει μέσα από την δική της ματιά και προσωπική εμπειρία το βιβλίο "... Απλό δεν είναι;" του Προέδρου του Ομίλου Εξυπηρετητών, κου Ανδρέα Δρίτσα.

…ΑΠΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

του κου Ανδρέα Δρίτσα

Προέδρου του Ομίλου Εξυπηρετητών

Εκδόσεις: Μέγας Σείριος, Αθήνα 2023

«…Απλό δεν είναι;», …όπως όταν πετάς ένα βότσαλο σε μια ήρεμη λίμνη κι αυτό αρχίζει να δημιουργεί κυκλικούς σχηματισμούς που απλώνονται…

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τόσο απλά και πρακτικά μας μιλάει ο συγγραφέας-ομιλητής κος Ανδρέας Δρίτσας στο βιβλίο του «…Απλό δεν είναι;» και ο λόγος του σαν ένα βότσαλο, καταστάλαγμα της προσωπικής του εμπειρίας και γνώσης, ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της άγνοιάς μας και αρχίζει να δημιουργεί ήρεμους κυματισμούς που απλώνονται μέσα μας και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν είναι πράγματι τόσο απλή υπόθεση η αναθεώρηση του τρόπου που βλέπουμε τα πράγματα. Αν είναι τόσο απλό το γεγονός να δούμε πως υπάρχει και μέσα μας η δυνατότητα να είμαστε καλά.

Μας μιλάει απλά και απευθύνεται σε όλους μας. Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου του αναπτύσσονται θέματα -που όπως λέει ο ίδιος στην εισαγωγή του, αλλά και όπως γνωρίζουμε όσοι είμαστε παρόντες στις συζητήσεις που γίνονται συνεχώς- δεν ήταν προαποφασισμένα αλλά προέκυψαν από την ανάγκη και τη ροή της ομάδας. Γι’ αυτό και είναι θέματα που αγγίζουν τον καθένα προσωπικά, εναύσματα που ανοίγουν το δρόμο για μια πιο εσωτερική προσέγγιση των πραγμάτων. Στα πρώτα κεφάλαια μας δίνονται πρακτικά στοιχεία για να αρχίσουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να ζούμε συνειδητά βιώνοντας την κάθε μας στιγμή.

«…Αυτό το απλό πράγμα είναι η μαθητεία. Δεν φτιάχνω φανταστικούς κόσμους να ζω. Ζω και βιώνω ολοκληρωτικά την κάθε στιγμή, ενώνομαι με τους άλλους, γίνομαι η ομάδα και μαθαίνω να μην διαχωρίζω τα πράγματα γύρω μου και μέσα μου. Επομένως είμαι καλά. Είμαι σε αρμονία, είμαι σε ισορροπία, είμαι σε ένωση. Είμαι σε συνεχή διεύρυνση…» (σελ.62)

Ο λόγος του είναι λιτός, ζωντανός και άμεσος. Μιλάει με ευθύτητα και με σαφήνεια, δίνοντας πάντοτε έμφαση όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη. Συνθέτει μικρές και μεγάλες αλήθειες διευρύνοντας την ορατότητα ώστε να γίνει αντιληπτή η δυνατότητα που έχει ο κάθε άνθρωπος να βελτιώσει τη ζωή του και να απλωθεί με ισορροπία στην κάθε στιγμή.

«…Ας περάσουμε, λοιπόν, σε πραγμάτωση. Σε πραγμάτωση και έκφραση της αγάπης. Όχι στη θεωρία, στην πράξη. Εδώ, τώρα, κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο, για κάθε άνθρωπο, για κάθε όψη, για τα πάντα. Γιατί το θέμα της αγάπης αφορά τον κάθε άνθρωπο. Αφορά τον κάθε ένα από εμάς να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αγαπήσουμε και τους άλλους…» (σελ. 150)

Με άπειρα παραδείγματα από προσωπικά του βιώματα, με απλοποιημένη τη σκέψη και πάντοτε μέσα από διάλογο, πραγματεύεται το κάθε θέμα με σεβασμό και βεβαιότητα για να μας απευθύνει στο τέλος την ερώτηση: Απλό δεν είναι; Κι εμείς καθώς διαβάζουμε το βιβλίο ή συμμετέχουμε στη συζήτηση, εμείς που προσπαθούμε μέσα από τις περιορισμένες και πολύπλοκες σκέψεις μας να βρούμε λύση στο εκάστοτε πρόβλημα, καταλήγουμε στο τέλος να σκεφτόμαστε: «…μα ναι, είναι απλό… είναι δυνατόν… να είναι τόσο απλό!» Και καθώς διστάζουμε να απαντήσουμε μας απαντάει ο ίδιος μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του:

«…Σκεφτόμαστε, τότε, «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, είναι αδιέξοδο». Και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και διεξόδους άλλες φορές σε πιο δημιουργικά και άλλες σε λιγότερο δημιουργικά πράγματα. Κλεινόμαστε στον εαυτό μας, δεν είμαστε καλά, κάποιοι άνθρωποι πέφτουν πολλές φορές σε διάφορες εξαρτήσεις. Κι εγώ σας λέω: στο πνευματικό πεδίο δεν υπάρχουν αδιέξοδα...» (σελ. 29)

Όλα τα θέματα τα οποία πραγματεύεται το βιβλίο έρχονται και συνθέτουν μία σφαιρική ενατένιση η οποία επιτρέπει στον αναγνώστη να αντιληφθεί τι σημαίνει πνευματικότητα στην πράξη. Αναφαίνεται μέσα από τις σελίδες του πως ο κάθε άνθρωπος «μετέχοντας ενεργά στη ζωή» και μαθαίνοντας να είναι σε «ροή» μπορεί να πει με βεβαιότητα: «ζω τη στιγμή, είμαι καλά»! Μπορεί να πετύχει «το ακατόρθωτο», να βρεθεί στο «δρόμο της ένωσης» με τα πάντα και έχοντας σταθερή τη «θέση» της ανιδιοτελούς προσφοράς να αποκτήσει «το βίωμα της εσωτερικής ελευθερίας» και να περάσει «από τη ρουτίνα στο θαύμα».

«…Είναι απλά τα πράγματα λοιπόν. Ένωση με όλα, με όλους τους ανθρώπους, με όλη τη Ζωή. Συνεχής διεύρυνση. Πραγματικό βίωμα εσωτερικής ελευθερίας και πραγματικό βίωμα ουσιαστικής χαράς. Γιατί αυτό ζητάει πραγματικά η ψυχή μας...» (σελ. 95)

Ο συγγραφέας-ομιλητής δεν νουθετεί. Ούτε ζητά να συμφωνήσουμε μαζί του. Μας δείχνει απλά τον δρόμο μέσα από τον οποίο έχει περάσει ο ίδιος, μαζί και τις αλήθειες… εκείνες οι οποίες του έχουν επικυρωθεί. Αν θα τον ακολουθήσουμε ή όχι είναι αποκλειστικά δική μας επιλογή.

«…Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει πράξη, να βιώσει και να προσφέρει στους άλλους όσο αυτός θέλει και όσο καταλαβαίνει κάθε φορά. Δεν υπάρχει κάτι υποχρεωτικό. Ο δρόμος του καθενός είναι μοναδικός και είναι απόλυτα σεβαστός…» (σελ. 36)

Με τρόπο διαλεκτικό και διεισδύοντας στη φύση των πραγμάτων αναλύει δρώμενα της καθημερινότητας, γεγονότα ιστορικά, επιστημονικά, λογοτεχνία και ποίηση. Όλες οι αναλύσεις δεν είναι απλά, λόγια φιλοσοφικά, είναι διάλογοι που αναζητούν την αλήθεια και οδηγούν στην ουσία της ύπαρξης και στην πραγμάτωση.

«…Αναλύουμε τον στίχο για να καταλάβουμε περισσότερα για τον εαυτό μας, για την ουσία κάθε ανθρώπου και να μπορέσουμε να το κάνουμε πράξη στη ζωή μας. Αυτό είναι το σημαντικό άλλωστε. Να πραγματώνουμε στην καθημερινή ζωή κι όχι να λέμε θεωρίες…» (σελ. 166)

Σε κάθε σελίδα του βιβλίου διακρίνεται η ακράδαντη πίστη στη δυνατότητα που έχει ο κάθε άνθρωπος να διαλύσει τους περιορισμούς και τους φόβους του και να εκφράσει ελεύθερα τον εαυτό του. Να διευρύνει τους ορίζοντές του, να δημιουργήσει και να είναι καλά. Ο συγγραφέας ενθαρρύνει ιδιαίτερα την ομάδα και την ομαδική λειτουργία αφού ο εαυτός του καθενός δεν είναι διαφορετικός από τον εαυτό του άλλου.

«…Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι οι άνθρωποι, ο κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως έχει μέσα του το απόλυτο μεγαλείο όλου του Σύμπαντος. Η Οντότητα του ενός είναι η Οντότητα των πάντων. Ο ένας είναι τα πάντα και οι πάντες είναι το ένα…» (σελ. 33)

Τον ευχαριστώ για τούτο το σπουδαίο, διαχρονικό βιβλίο. Μου δώρισε τη χαρά να έχω συγκεντρωμένα στις σελίδες του πολλά στοιχεία από εκείνα που κατά καιρούς μού έχει δώσει και που με κάνουν να αντικρίζω τη ζωή με δύναμη και αισιοδοξία. Που με κάνουν να φεύγω από τον περιορισμένο εαυτό μου και να δημιουργώ.

Με παρότρυνε να γράφω ποίηση τότε που δεν είχα ιδέα πως υπήρχε αυτή η δυνατότητα μέσα μου. Με έμαθε να γράφω ποίηση. «Δεν είναι καλό το ποίημα σου, δεν έχει μέσα του λύτρωση. Ποίηση είναι ο λόγος που λυτρώνει… Το ζητούμενο είναι να βοηθήσει και κανέναν άνθρωπο. Αλλιώς δεν έχει νόημα…» Έτσι μου έλεγε και έτσι μου λέει. Όταν εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο μου αμέσως οραματίστηκε το επόμενο και μετά το επόμενο και το επόμενο…, μεταφέροντάς μου κάθε φορά ζωντανό το όραμά του.

«Το όραμα», μας λέει, «είναι ένα συγκεκριμένο πεδίο προβολής ενός πράγματος που θέλεις να γίνει και εργάζεσαι πάνω σε αυτό, είσαι ενεργός, το ψάχνεις, καίγεσαι για να το πραγματώσεις. Μήπως λοιπόν όταν κάτι παραμένει ακατόρθωτο, είναι γιατί εμείς δεν το πιστεύουμε ολοκληρωτικά και δεν εργαζόμαστε γι’ αυτό; Γιατί αν πιστεύεις σε κάτι, εργάζεσαι γι’ αυτό. Βάζεις όλο σου το πυρ για να πραγματωθεί. Εργάζεσαι και δεν σταματάς μέχρι να γίνει. Έχεις όραμα και εργάζεσαι για να το πραγματώσεις. Και μόλις το πραγματώσεις, βάζεις ένα άλλο μεγαλύτερο όραμα και εργάζεσαι για να το πραγματώσεις κι αυτό. Και μετά έρχεται το πιο διευρυμένο και ύστερα το ακόμα πιο διευρυμένο. Δεν σταματά ποτέ…» (σελ. 160)

Εύχομαι να διαβάσουν πολλοί άνθρωποι αυτό το μοναδικό βιβλίο στο οποίο λόγια και πράξεις συμπορεύονται και σμίγουν με μηνύματα λυτρωτικά. Είθε καθένας να βρει στις σελίδες του το στοιχείο εκείνο που θα τον βοηθήσει να αντικρίσει τη ζωή με μία άλλη ματιά «θαυμάζοντας του θαύματος το θαύμα... Τον Άνθρωπο και τη Ζωή!»

Βασιλική Εργαζάκη

23/08/2023